Pepijn de Roode (15) homo
Scholier 5 Gymnasium Felisenum in Velsen-Zuid
Geboren en getogen in Beverwijk
 

Een sprankelende jongen met babyblauw geverfd haar doet de deur open van het gezellige huis. Wat een verschijning.. "Pepijn je bent toch vijftien?" vraag ik binnen. Zijn moeder en broertje maken tosti's. Wij gaan naar Pepijn's kamer. Ze wonen er met z'n vieren en behalve af en toe wat stress om geld is zijn hele jeugd heel erg gemakkelijk geweest zegt Pepijn.

Hij zit op honkbal en vindt toneel spelen heel erg leuk. Experimenteert graag met haarverf en in zijn toneelacts met make-up. "Met de laatste carnaval was ik samen met een vriend verkleed als hoer, zo leuk." 

Op de basisschool had Pepijn voornamelijk meisjes als vrienden en zijn moeder heeft hem behoed voor het kopen van een Winx broodtrommel. "Dat hadden de kinderen op school vast wel raar gevonden." Pepijn wist stiekem altijd al dat hij ooit in ieder geval gevoelens zou krijgen voor een jongen. "Het is heel raar om te bedenken dat je als je 8 jaar bent denkt: Ooit ga ik jongens leuk vinden maar nog niet nu."Hij heeft een fijne schooltijd gehad en een groep overgeslagen. "In de eindmusical van groep 8 speelde ik een vrouw. Dat laat wel zien in wat voor comfortabele sociale positie ik zat."

 
Met elf jaar naar het Gymnasium. "In de eerste twee klassen van de middelbare school ben ik nog oprecht verliefd geweest op meisjes en op een bepaald moment in de tweede klas kreeg ik een héle erge crush op een jongen." Seksuele gevoelens voor meisjes begonnen te verdwijnen en Pepijn kreeg deze voor jongens.

Pepijn was twaalf. "Ik werd op een dag wakker en ik dacht: ik ben gewoon homo." Hij vertelde het eerst tegen z'n vrienden en de reacties waren positief. In een reclameblok tijdens Expeditie Robinson vertelde Pepijn het z'n ouders. "Het meest zenuwslopende wat ik ooit had gedaan! Je hoort helaas toch veel nare verhalen. Het eerste wat mijn moeder zei was: "Sorry dat dit je leven moeilijker zal maken." Dat vond ik lief en tegelijkertijd confronterend om te horen. Mijn vader schoot een beetje in de lach "Ah joh dat hadden we allang verwacht." Ik dacht: Nou, lekker luchtig, top! Ik heb veel geluk gehad volgens mij."

"Ik ben heel erg sterk, sociaal en emotioneel gezien, omdat er veel mensen zijn die van mij houden. Ik relativeer makkelijk en ben een rasoptimist, dat helpt ook. Mijn leven is heel simpel eigenlijk. Toch heb ik daarna nog een moeilijke tijd gehad met eenzame en sombere gevoelens. Het was een hele sterke realisatie van hoe lastig mijn leven nu zou gaan worden. Ik kwam er, ook lijfelijk, achter dat de acceptatie van homoseksualiteit in Nederland nog heel veel te wensen over laat en ik realiseerde me ook dat het voor mij een stuk lastiger zou zijn om een leuk iemand te vinden. En op mijn leeftijd al helemaal! Ik kende absoluut helemaal niemand en ik had ook geen plek waar ik naar toe kon." Die plek en de andere jongeren heeft Pepijn gevonden bij Jong&Out en in zijn eigen omgeving kent hij nu ook een aantal homoseksuele jongeren. Pepijn wil zijn leven niet langer door angsten laten regeren "Het is heel naar, maar het is zo."
"Ik vind het wel raar om uit de kast te komen want seksualiteit is denk ik iets heel dynamisch en voor iedereen heel persoonlijk." "Mensen vinden het prettig om in hokjes te denken zodat je er een naam en eigenschappen aan kan geven en er verder niet meer over na hoeft te denken. Maar met seksualiteit is dat heel ingewikkeld. Je wordt gedwongen om als niet-hetero er een naam aan te geven.  Ik heb gezegd dat ik homoseksueel ben maar als ik nu een relatie aan zou gaan met een vrouw zou een heel aantal van mijn vrienden me niet meer serieus nemen. Ik kan me voorstellen dat dat bij mensen waar seksualiteit nog ingewikkelder zit, veel onzekerheid met zich mee kan brengen."

Hij heeft nog geen homoseksuele relatie gehad "Ik ben heel erg goed in crushes krijgen op biseksuele mannen mét een vriendin of heteroseksuele mannen mét een vriendin. Haha!"
 
Pepijn wil in Amsterdam op kamers gaan wonen, filosofie of humanitaire wetenschappen gaan studeren en dat gaan combineren met het ontwikkelen van onderwijsmethoden met als doel iets te kunnen veranderen voor kinderen en jongeren met andere seksuele gevoelens "Ik vind dat ongelofelijk belangrijk. Ik denk dat met name in de rol van de basisschool in het normaliseren van seksuele diversiteit veel winst te behalen is. Op de basisschool wordt er nog amper aandacht aan besteed. In boeken is nooit een jongetje verliefd op een jongetje. Dat kan anders. Je hoeft kinderen geen ideeën aan te praten maar je kan wel een realistischer weergave geven van de samenleving."
 
"Ik ben fucking gelukkig!" Ik ook, denk ik, dat ik jou heb mogen ontmoeten, mooie jonge mensen die hun mogelijkheden benutten om iets voor anderen te betekenen bestaan.