Katja Poelwijk Photography portraits portrait portret fotografie fotograaf photographer portraitphotographer portretfotograaf portretfotografie jongeren pubers scholieren youngadults love liefde ricardo homo lhbt lgbt gay lesbian transgender bisexual

Ricardo Roest (20) biseksueel

Student MBO Mediamanagement Grafisch Lyceum in Rotterdam

Geboren en getogen in Schoonhoven

 

Elfjes, heksen en kabouters aan de wand en zorgvuldig geëtaleerd tussen kunstbloemen op tafels, planken en in kasten. Ik stap binnen in een romantische Efteling wereld waarin Ricardo samen met zijn moeder leeft. Zijn vader woont vanaf zijn zevende ergens anders in de buurt.

Alsof hij ook elfjes op zijn tong heeft, zo’n spraakwaterval is Ricardo, die er bovendien sprankelend uitziet.

“Ik heb een leuke tijd gehad op de basisschool waar ik vooral met meisjes omging. In groep 8 begon ik naar jongens te kijken waarvan ik dacht: ‘is dit normaal of niet normaal?’ Het begrip of woord homo kende ik nog niet. Achteraf gezien ben ik vanaf dat moment mijn liefdesleven gaan verdrijven. Terwijl anderen verkering kregen en begonnen met kussen en experimenteren ben ik me vooral bezig gaan houden met computers, websites en dat soort dingen.”

 

De middelbare schoolperiode was voor Ricardo geen fijne tijd. “Ik beschrijft het als de hel.” zegt hij. “Het eerste jaar was nog wel leuk, iedereen mocht me wel, ik deelde snoepjes uit.. nepvrienden eigenlijk, vreselijk.” Vanaf de tweede begon het pesten. “Omdat ik stiller werd, ik keerde meer en meer in mezelf. Iedereen begon over meisjes te praten op de meest vieze manieren waarvan ik dacht ‘kom op heb wat respect naar die meiden toe.’ Stoere praat. Een wereld waarin ik niet thuis hoorde en ik leerde juist die andere kant van mijzelf steeds beter kennen.” Ricardo zat in zijn eigen wereld en ging een tijdje naar een psycholoog waartegen hij alles kon zeggen. “Het is een heel lang proces in jezelf om het helder te krijgen. Ik wilde het wel eerst zeker weten, je wilt mensen geen valse informatie geven. Ik probeerde ook een online relatie met een Belgische jongen. Vreselijk haha.”

Toen hij vijftien was vertelde hij het zijn moeder. “Ik had een gesprek ’s avonds op de bank met mijn moeder omdat het niet zo goed ging met me en ik vertelde over mijn gevoelens voor jongens, ze zei ‘Ja dat kan, mij maakt dat niets uit.’" Later vertelde hij het ook zijn beste vriendin en zijn vader. “Eigenlijk iedereen in mijn omgeving was er positief over. Mijn vader zei ‘ik had eigenlijk al een beetje een vermoeden en het is helemaal prima.’" Verder heeft Ricardo het niemand verteld omdat hij dat niet nodig vond. “Zoiets circuleert vanzelf wel en boeit dat me? Nee.”

 

Ricardo was dus zestien en uit de kast al hield hij zich op school maar liever stil. “Oké leuk, dacht ik, wat nu, zit je in Schoonhoven wie kent dat nou, het is een dode stad.” Hij zocht op internet aansluiting en maakte zijn eerste date met een jongen. “In Gouda. Nou dat was spannend. Het was in een andere stad en ik heb voor het eerst gekust. Later heb ik Jong&Out gevonden. Ik leefde in twee werelden. In de weekenden ging ik naar Jong&Out meetings in Amsterdam, dat was voor mij echt een hogere stap naar zelfstandigheid, en doordeweeks zat ik op school waar ik me gedeisd hield vanwege pesten. Pas toen ik geslaagd was had ik zoiets van 'fuck you allemaal' en heb ik mijn andere persoonlijkheid door de wc gespoeld. Op mijn diploma uitreiking had ik opeens oorbellen in en je zág ze kijken. Een week daarna heb ik ook mijn haar geblondeerd. Ik zag er niet uit hoor, het was oranjegeel. Ik explodeerde gewoon, ik voelde me vrij en kon eindelijk mezelf zijn.”

 

Ricardo heeft een relatie van twee jaar met een jongen achter de rug en heeft de afgelopen jaren ook wat ervaringen opgedaan met meiden. “Maar ik merk dat ik vooral met jongens bezig ben. Ik denk dat ik het op deze leeftijd allemaal nog makkelijk kan maken en uitzoeken voor mezelf. Ik ben wel een moeilijk persoon, ik ben heel kritisch. Verder heb ik meer rust. Misschien ga ik volgend jaar met een vriendin in Utrecht wonen. Utrecht is wel een beetje mijn stad geworden; die grachtjes heerlijk!

Ik ben blij dat ik nooit erge dingen heb meegemaakt, dat alles goed is gegaan. Je hoort ook vaak dat ouders homoseksualiteit niet accepteren. Dat vind ik zo erg! Ik zou die kinderen het liefst allemaal een knuffel willen geven. Ik kan van geluk spreken.”

 

Wat goed om te zien dat Ricardo nu zijn weg onbelemmerd kan volgen en zijn toekomst nog helemaal open ligt. Hij gaat dat vast sprookjesachtig inkleuren en zal zeker een elf zijn voor andere kinderen met andere seksuele gevoelens.